در روایات ما آمده است که شایسته آن است، ابتدا نماز خوانده شود، سپس افطار صورت گیرد مگر در دو صورت؛
1- افرادی منتظر افطار کردن با انسان باشند.
2- تشنگی و گرسنگی بیش از حد، مانع از آن است که انسان نماز را با حضور قلب کامل بجا آورد.
امام صادق علیه السلام فرمود: «برای روزه دار مستحب است در صورتی که قدرت بدنی دارد، قبل از آن که افطار کند، نماز بخواند.» (التهذیب، ج4، ص199)
امام باقر علیه السلام فرمود: «در ماه رمضان ابتدا نماز بخوان سپس افطار کن مگر آنکه گروهی منتظر افطار با تو باشند ... زیرا هم افطار بر تو واجب است و هم نماز، پس به امری اقدام کن که افضل و بهتر باشد و آن نماز است .
این که با حالت روزه نماز بخوانی نزد من محبوبتر است.» (وسائل الشیعه، ج10، ص150)
و در روایت دیگر آمده است؛ «اگر می توانی بدون افطار کردن نماز را با رعایت تمام حدودش بجا آوری پس افضل تقدیم نماز بر افطار است و اگر گرسنگی و میل به غذا خوردن مانع از بجا آوردن کامل نماز می شود ، ابتدا افطار کن سپس نماز بخوان.» (وسائل الشیعه، ج10، ص151)