حمیدرضا صدرایی روانشناس در گفت وگو با فارس، در پاسخ به این پرسش که «دور یا نزدیک بودن مدرسه با محل زندگی دانش آموز چه اثرات مثبت و منفی به همراه دارد؟»، اظهار داشت: مسلماً اگر مدرسه به محل زندگی دانش آموز نزدیک باشد، بهتر است. دور بودن مدرسه تا محل زندگی دانش آموز مستلزم این است که دانش آموز زودتر از خواب بیدار شود و این در رشد کودک تأثیر می گذارد؛ هر چقدر مدرسه به خانه نزدیک تر باشد، احساس آرامش بیشتری برای دانش آموز به همراه دارد.
این روانشناس با اشاره به وجود اثرات متفاوت دور یا نزدیک بودن مدرسه بر سنین مختلف دانش آموزان، تصریح کرد: هر چقدر سن دانش آموز کمتر باشد، دور بودن از مدرسه اثرات منفی به همراه دارد؛ برای نمونه در دوره پیش دبستانی یا ابتدایی آثار تخریبی دور بودن منزل دانش آموز تا مدرسه بیشتر است؛ چراکه اگر مدرسه نزدیک باشد، دانش آموز احساس می کند زودتر به خانه می رسد.
صدرایی با اشاره به رفت وآمد دانش آموزان با سرویس مدرسه، خاطرنشان کرد: اینکه دانش آموز با سرویس به مدرسه برود، در سنین پایین آثار تخریبی بیشتری دارد و در سنین بالا آثار تخریبی آن کمتر است.
وی یادآور شد: دانش آموز دوره ابتدایی اگر با سرویس به مدرسه برود، بار استرس بیشتری به همراه دارد تا زمانی که پدر و مادرش او را تا مدرسه همراهی کنند.
این روانشناس با اشاره به اثرات همراهی یا عدم همراهی والدین با دانش آموز در مسیر مدرسه بیان داشت: همراهی والدین با دانش آموز پایه چهارم و پنجم تا مدرسه مطلوب نیست چراکه این کار استقلال دانش آموز را می گیرد و دانش آموز احساس استقلال و روی پای خود ایستادن را از دست می دهد، اما در سنین پایین تر بهتر است والدین دانش آموز را تا مدرسه همراهی کنند.
صدرایی در خصوص اینکه «آیا این وابستگی بین دانش آموز و اولیا اثرات مخربی به همراه دارد یا خیر؟»، متذکر شد: در سنین پایین احساس وابستگی با همراهی پدر و مادر با دانش آموز تا مدرسه ایجاد می شود، و پدر و مادر باید آنقدر با فرزند خود رابطه صمیمی داشته باشند تا در طی مسیر مدرسه تا خانه بتوانند از فرزندشان در مورد اتفاقاتی که افتاده است، سؤال کنند که این باعث ایجاد انگیزه و روحیه در دانش آموز می شود اما در سنین بالاتر باید دانش آموز از عهده امور خود برآید.