به عبارت ساده تر، اگر بالاترین رقم درآمد را هم داشته باشند، باز در آخر ماه کم می آورند و از دیگران انتظار دارند مشکلات مالی آنها را حل کنند. در نتیجه هیچ تضمینی وجود ندارد که کودکان، در آینده، بزرگسالانی مقتصد و صرفه جو باشند. واقعیت این است که کودکان جامعه ما درکی از مفهوم و ارزش پول ندارند. آنان فقط یاد گرفته اند که در فروشگاه به سلیقه خود اجناسی مانند یک بسته شکلات، آدامس، پفک و یا بستنی، مداد رنگی، اسباب بازی، کتاب های رنگ آمیزی و لوازم دیگر را انتخاب کنند و به والدین خود بدهند تا با صندوق دار حساب کنند یا اینکه تنها چیزی که آنها یاد گرفته اند، این است که پدر و مادرشان به محلی که اسم آن بانک است می روند و با تحویل گرفتن اسکناس های رنگی از دستگاه های خودپرداز و یا استفاده از کارت های بانکی، مایحتاج روزانه خود را تهیه می کنند.
این کودکان هیچ تصوری از اینکه والدینشان در مقابل کار و خدمتی که انجام می دهند، حقوق می گیرند و میزان آن پول نیز محدود می باشد، در ذهن ندارند. آنان تصور می کنند که دستگاه های خودپرداز، پول را بدون هیچ حد و مرزی در اختیار همه می گذارند. با توجه به این شرایط ، آموزش ˈپول روی درخت نمی رویدˈ به بچه ها از هر زمان دیگر سخت تر شده در حالی که بچه ها مفهوم محدودیت منابع در مقابل خواسته های نامحدود را باید به تدریج درک کنند و همچنین نحوه درست خرج کردن و پس انداز کردن را یاد بگیرند. آنان باید نحوه تسلط بر خواسته ها و نیازهایشان را بیاموزند و بتوانند قدر مادیات و امکانات زندگیشان را بدانند. پدرو مادر با آموزش صحیح عادات مالی و شیوه های صحیح حفظ و استفاده از پول باعث تقویت و افزایش هوش مالی فرزندانشان می شوند.
در نتیجه کودکان می توانند در بزرگسالی با برخورداری از اعتماد به نفس کافی نسبت به توانایی و استعدادشان مشکلات و مسائل مالی خود را حل کنند و به اهداف عالی زندگی خود دست یابند.
اکنون تعریف هوش مالی را از نظر می گذرانیم؛ تعریفی از هوش مالی وجود دارد که جالب به نظر می رسد. می گوید هوش مالی آن بخش از هوش ذهنی است که باعث ایجاد، حفظ و افزایش و تقویت پول و بودجه بندی آن و همچنین باعث بهبود اطلاعات مالی فرد می شود. حالا ممکن است فکر کنید که چگونه می توانید هوش مالی فرزندانتان را افزایش دهید؟ یا اینکه چگونه می توانید به فرزند خود کمک کنید تا یک مدیر مالی مسئولیت پذیر باشد، در حالی که دوستان او بدون محدودیت پول خرج می کنند و والدین آنها، هر چه می خواهند برایشان تهیه می کنند؟ و یا نگران این مسئله هستید که چگونه می توانید مانع از تبدیل شدن کودکتان به یک نوجوان پرخرج و بی مسئولیت شوید؟ و...
برای شروع می توانید از یک گفتگوی انعکاسی و اختصاصی برای برابر شدن شما و بچه ها (floor time) استفاده کنید. این زمان چیزی نیست غیر از اختصاص حد اقل بیست تا سی دقیقه پیوسته در هر روز برای نشستن در کنار بچه ها. در حین floor time سعی کنید یک حس برابری بین شما و بچه ها به وجود بیاید. در این زمان هر کاری بچه ها می خواهند انجام بدهید.
حتی اگر خواسته آنها یک بازی باشد. این زمان نیم ساعته هیچ قانونی ندارد غیر از آسیب نزدن به خود و بقیه و اینکه وسیله ای در این حین نشکند . اجازه دهید تا فرزندتان روند هیجان بازی را تنظیم کند و از راهنمایی های او پیروی کنید. همان طور که شما صحبت می کنید، بازی می کنید، محیطی به وجود می آورید که فرزند شما در موضوعات مختلف احساس راحتی می کند.
در این زمان اگر کودک از شما چیزی بپرسد نباید چیزی در پاسخ به سئوالات وی به «بله» یا «نه» بسنده کنید. برای مثال شاید فرزند شما تقاضای خرید یک اسباب بازی گران قیمت داشته باشد. در پاسخ نباید بگویید نمی خرم یا می خرم، بلکه می توانید از او سئوال کنید: «در باره اون چه حسی داری؟ آیا به این قیمت می ارزه؟» یا در خلال بازی ممکن است فرزند ده ساله شما بگوید: «من آرزو دارم ده میلیون پول داشته باشم.» پاسخ مناسب شما می تواند این باشد: «بسیار خوب، اگر تو ده میلیون داشتی با آن چه کار می کردی؟» این شیوه به شما کمک می کند تا با فضای فکری بچه ها آشنا شوید و به او فرصت دهید تا با تفکرات شما آشنا شود. دانیل ج.سیگل متخصص مغز و اعصاب و روانپزشک معتقد است این نوع گفتگوها به بالا رفتن دلبستگی ایمن در بچه ها منجر می شود.
مطالعه گرین اسپن نشان می دهد بچه هایی که والدین آنها در حین floor time این نوع گفتگوها را ترتیب می دهند، بیست برابر بیشتر از بقیه هوش خوب تا عالی دارند. نکته قابل توجه این است که در این زمان، گفتگو در هر زمینه می تواند باشد و فقط مختص مسائل مالی نیست. پر واضح است که شیوه گفتگو و آموزش در ارتباط با پول باید بر اساس سن بچه ها باشد. بسیاری از والدین، پیام هایی را در رابطه با پول به فرزندان خود انتقال می دهند.
این پیام ها عبارتند از: «فقط افراد فقیر به بهشت می روند»، «فقط جنایتکاران ثروتمند می شوند»، «هرگز به کسی اجازه نده بداند ما چه قدر پول داریم»، «اگر پول نداشته باشی دوستی هم نخواهی داشت» و... این پیام ها از مخرب ترین جملاتی است که والدین در باره پول به بچه ها می گویند و تأثیرات منفی بر رفتار آتی مالی و اقتصادی آنها می گذارد. وقتی شما این عبارت بی اعتبار کننده که «افراد پولدار با انجام کارهای نادرست، ثروتمند می شوند» را در مورد فردی که ثروت خود را به رخ شما می کشد، به کار می برید و یا ممکن است در مورد یک میلیاردر جوان که در حال مصاحبه با تلویزیون است یک اظهار منفی داشته باشید، تنها اثر این عمل پیوند دادن ثروت با تصورات منفی در ذهن بچه هاست، چون آنها نمی توانند میان راه های درست و نادرست ثروتمند شدن، تفاوت قائل شوند. با این کار، شما تمام افراد ثروتمند را یک کاسه می کنید.
در نتیجه باعث ایجاد نگرش منفی نسبت به پول در کودک خود می شوید. یا اینکه با گفتن زیاد این عبارت که «هرگز به کسی اجازه نده بداند ما چه قدر پول داریم» باعث ایجاد پارانویای پولی در بچگی می شوید که این خود موجب روابط ناسالم پولی در بزرگسالی می شود و باعث می گردد به خاطر ترس از فاش شدن میزان ثروت خود، دارایی اش را سرمایه گذاری نکند، چرا که از کودکی یاد گرفته در مورد پول صحبت نکند! برای کودکی که یاد گرفته حساب پول خود را کاملاً مخفی نگه دارد، احتمالاً ایجاد یک ارتباط همراه با اعتماد با همسرش علی الخصوص در مسائل مالی، غیر ممکن خواهد بود. همواره تعادل راحفظ کنید. بر نیاز به داشتن حریم تأکید کنید بدون اینکه بخواهید بی اعتمادی به دیگران را به آنها تلقین کنید. به سادگی و بدون ایجاد حساسیت به بچه ها القا کنید که موضوعات معینی نظیر مسائل مالی خانواده باید در درون خانواده بماند.
بنابر این میزان اهمیت این مسئله را که چه طور و چه زمانی کودکان و نوجوانان با مفاهیم پول و اقتصاد آشنا می شوند، نباید دست کم گرفت. آموزش والدین در باره پول به فرزندان، باعث افزایش هوش مالی آنها، ارزش و اهمیت دادن به پول که موجب درک کودکان در باره اینکه پول روی درخت نمی روید، می شود. همچنین با توانایی آتی کودکان در استفاده سودمند از منابع مالی در بزرگسالی ارتباط مثبت دارد.