ویژگی ها ی دوست خوب :
- باطل و ظاهرش برای تو یکی باشد.
- زینت و آبروی تو را زینت و آبروی خود و عیب و زشتی خود بداند .
- مقام و مال ، وضع او را نسبت به تو تغییر ندهد.
- آنچه را در توان دارد از تو مضایقه ننماید .
- دوست خوب به موفقیت و یا دوستان شما حسادت نمی ورزد.
- به خود اجازه نمی دهد که شما را نزد دیگران خرد و تحقیر کند بلکه همواره به شما احترام می گذارد و در حضور دیگران از شماتعریف می کند.
و کسی که جامع همه ی این صفات است ،آن است که تو را به هنگام پشت کردن روزگار رها نکند .
به راستی گاه نقش دوست در خوشبختی و بدبختی انسان از هر عامل مهمتر است . گاه او را تا سر حد فنا و نیستی پیش می برد و گاه او را به اوج افتخار می رساند .
دوستان خود را چگونه راهنمایی کنیم :
اگر می خواهید رفتار کسی را تغییر دهید بدون آن که او را آزرده خاطر کنید و از خود برانید ، این دستورهای نه گانه مهم را به کار برید :
- از روی صدق و صفا او را بستایید
- خطاها و عیب هایش را غیر مستقیم به خاطر نشان کنید
- پیش از انتقاد و عیب گویی از او به بعضی از عیوب و خطاهای خود معترف شوید
- حکم مستقیم ندهید ، بلکه مطلب را با ظرافت تلقین کنید و به صورت سوال و پرسش مطرح نمایید
- خودخواهی او را مراعات کنید ، حیثیت خود را نگاه دارد
- کوششهای او را عادلانه قدرانی کنید و کمترین پیشرفت او را بستایید ، به شرط آن که تمجید شما صمیمانه و جوانمردانه باشد
- او را وادار کنید که خود را شایسته نام و شهرت نیکی کند
- عیبی را که می خواهید رفع نمایید و کاری را که می خواهید تحمیل کنید ، آسان جلوه دهید
- چنان رفتار کنید که با شعف و خورسندی تقاضای شما را انجام دهد
