برکت هستی و برکت پول در هوش اقتصادی 5

 لحظه ای که روح دمیده می شود ما تعهد می کنیم که رزق دیگران را بپردازیم؛ در دوران جنینی دو بار به ما فرصت داده می شود که اگر از به دنیا آمدن پشیمان شدیم برگردیم چون وقتی آمدیم باید به تعهداتمان عمل کنیم، مثل مثال معلم و آیین نامه ها که اگر می خواهی استخدام شوی این امکانات را داری و به این تعهدات باید عمل کنی. همه ی ما با انتخاب خودمان به دنیا می آییم، هیچ کس به زور نیامده است و حداقل یک بار قبل از دمیدن روح فرصت داده می شود که اگر نمی خواهی برگرد؛ اجباری در کار نیست بلکه انتخاب است. 
وقتی آمدیم باید بدانیم که مسئول هستیم.مسئول خودم هستم و در مقابل دیگران مسئولیت دارم. رزق دیگران دست من است. هیچ کدام شما بی دلیل این مطالب را نمی خوانید، هیچ چیز تصادفی نیست؛ یا رزق شما است یا اعلام نیاز شما است. حداقل نیاز ما در روز به غذا برای این که جان داشته باشیم و نمیریم چه قدر است؟ مثلاً یک عدد بربری.  یک اصطلاح داریم با عنوان: نفر - ساعت. ما در این جا دوساعت کلاس داریم با پنجاه نفر حاضرین، سرای محله در گزارش این گونه اعلام می کند: صد نفر _ساعت کلاس ارتباط مؤثر برقرار شد، (50 ضرب در 2) یعنی اگر صد نفر باشند نفری یک ساعت و چه یک نفر باشد یکصد ساعت  در این جا آموزش داده شود می شود صد نفر_ساعت ...حال برای یک نان بربری که من بتوانم بخورم چند نفر – ساعت لازم است؟ از کشاورزی و دامداری و ساخت لوازم مورد نیاز برای درو کردن گندم و آسیاب کردن آن همه را در نظر بگیریم تا گندم آرد شود و جابه جا شود و پخته شود، مثلاً صد نفر – ساعت لازم است تا من یک عدد نان بربری بخورم! که در کنار آن خوراک دیگر و پوشاک و مسکن و غیره هم هستند.
 من چند نفر- ساعت در روز کار می کنم؟ من دوساعت کار می کنم! پس نود و هشت ساعت بدهکار می شوم فقط برای یک عدد نان بربری که در یک روز می خورم! تفاوت آن از کجا تأمین شده است؟ اگر من حتی بیست و چهار ساعت هم کار کنم  اصلاً نخوابم می شود 24 نفر_ساعت و فقط یک چهارم تهیه ی نان بربری، کار کرده ام!
 تفاوت از کجا آمده است؟ تفاوت آن از برکت آمده است؛ ما با برکت هستی زندگی می کنیم، ما با برکت پول زندگی می کنیم نه با قدر مطلق آن. چرا این قدر به اسکناس و عدد و صفرهایش دلبستگی داریم؟ هرچقدر صفر داشته باشد جواب نمی دهد.  پول خیلی خوب است و باید قدر آن را دانست ولی واقعیت این است که ما را برکت هستی و تفکر امانت نگه داشته است.
هستی یک سفره ی گسترده است، در حد توان در این سفره می گذاریم و در حد نیاز از این سفره برمی داریم. این نگاهی است که تفکر امانت و تفکر توحیدی و قانون هستی به ما می دهد. حتی کم تر از نیاز حق نداریم برداریم. جوامعی که شبیه ما هستند درحد توان از سفره برمی دارند و اگر زورشان برسد در سفره هیچ چیز نمی گذارند، این گونه جوامع روبه انحراف و زوال هستند. هستی حساب بسیار دقیقی دارد، چی در این سفره می گذاریم و چی از آن برمی داریم. پدران باید بدانند اگر الان موفق هستند بخاطر سختی هایی هست که دوران کودکی ونوجوانی سپری کرده اند پس اجازه دهید کودکتان هم سخت کوشی و تقلا رایادبگیرد وتمام کارهایش رابرایش انجام ندهید،وهرچه خواست سریعا برآورده نکنید.